زنگار

از آن دم که دانه‌ای در خاک به انتظار دیدنش منتظر نشسته است،
چشم به زمین دوخته، هر دو منتظرند.
رستن، آغاز دیدارشان است.

***

شاخه‌ها، دوان به سوی آسمان.
برگ‌ها هدیه‌های کوچک درخت، به او و میوه،
رنگی متفاوت به آبی یکنواختش.

***
از تابستان و پاییز و عاشقانه‌هایشان که بگذریم،
زمستان فصل پرواز دوباره است،
فصل هرس، پیش درآمدی است برای رستنی دوباره،
دیداری نو.  

---

مجتبا نوشت:
+ این عکس ها و نوشته تقدیم به دوست خوب و مهربانم که مرا بیش از پیش به درختان علاقه مند کرد.
+ عکس ها را همین اسفندماه و با فاصله ی کوتاهی از هرسشان ثبت کردم.
+ چهار عکس دیگر در ادامه ی مطلب
+ پای عکس ها را امضا نکردم تا از زیبایی آسمان و درخت کاسته نشود.