زنگار

آفتاب ظهر خودش را جمع و جور کرده و شرجی گندش را در آورده، داد و فریاد مرد:"ماهی تازه اوردیما، علی آقا همین امروز گرفته، عمو جان بیا این ور بازار" و برای اثبات حرفش گربه های ولو شده، روی شیروانی ها را نشان می دهد که آب دهانشان راه افتاده و عن قریب است که به ماهی ها دستبرد بزنند، تا حالا ندیده بودم کسی* اینقدر به رویایش نزدیک باشد و همان قدر دور. این جا همه ی بوها مخلوط شده اند و اگر تصویر نداشته باشی مطمئنا قدرت تشخیصت را از دست می دهی، زیتون و سیر و پیازچه، ماهی و سیب و پاچه. یک کیلو زالزالک می خرم و بازار را به سمت خیابان ترک می کنم. هر گوشه بساطی پهن شده و مردم چانه هایشان را گرم می کنند، از سقِّز و سیگار بگیر تا تاپ و شلوارک**. برای تحمل ازدحامِ مردم در پیاده رو و حرص نخوردن شروع می کنم به عکس گرفتن. کمی جلوتر، مَرد دست های مُشت کرده اش را به کمر زده و چشمانش را روی کفش های عابران به کار گرفته است. :عه ببخشید میشه از چایی تون عکس بگیرم؟ :بگیر آقا بگیر. (چیلیک چیلیک چیلیک) :می تونم از خودتونم عـَ.. (حتی نگذاشت بگویم "بگو سیب") گفت: نُچ نمیشه!*** مجتبا نوشت: *همان گربه ها **ربط بی ربط ***عکسش را که ندارم هیچ، قیافه اش را هم یادم نمی آید! +عکس ها: گیلان/شهریور 1392